Het zou Zuid-Frankrijk worden en dus veel meer kilometers: omdat het wat vooruit zou gaan, besluiten we de eerste nacht gewoon een parking op te rijden voor een paar uur rust.

Dag 2:

De weerradar geeft ons 18 graden in Fitou (iets hoger dan Perpignan) en we rijden camping Le Fun op. Een vriendelijke madam aan de receptie: kies maar een plaatsje. Het wordt een mooi hoekplaatsje tussen jonge olijfbomen. Ze hebben hier bijna alles: veel speelplaats voor de kids, een meer, verwarmd zwembad en superproper sanitair en dat in the middle of nowhere op amper 6 km van de snelweg. Al gauw beseffen we waarom ze hier elk jaar ‘le mondial du kitesurf’ houden; na wat gluren bij de buren (surfers en sailers moeten toch verstand hebben van wind) draaien we de camper en hoppa we hebben een windluw plekje!

Dag 3:

Het begint al goed met de beste rozijnenkoeken ooit!

Een namiddagwandeling rond het meer van Leucate zien we wel zitten. Tegen de avond pakken dikke wolken zich samen: oeps, een blik op weerradar leert ons dat het er niet goed uitziet voor de komende dagen, moeten we dan écht naar Spanje voor wat zon?

Dag 5:

Een korte rit brengt ons naar L’Escala: camping Illa Mateau. De camping is zo groot dat ze aan beide zijden van het schiereilandpuntje een strand hebben: platja Montgó en platja Punta Montgo.

Het bovenste deel van de camping is nog dicht wegens geen volk en op het onderste enkel ongeveer 20 Nederlanders. We verstaan onmiddellijk waarom men ons aan het onthaal in het Nederlands verwelkomt.

In het sanitair blok loopt Conchita een godganse dag te poetsen! Super proper daar!

Van hieruit kan je via de Camino de Ronda (R92) naar L’Escala of naar Estartit: mooie wandelingen in ruige natuur. Aan het strand is Barbara net een restootje begonnen en groet iedereen die voorbij stapt. We eten er heerlijke tapas en een lekkere hoofdschotel (zeer correcte prijs/kwaliteit). Dus een adresje om te onthouden: resto Port del Rei, Avnda Cala te Montgo L’Escala (langs de buitenzijde hangt ook een naambord Bleu Heaven; dit is van ver beter te zien).

Dag 9:

Hoe leuk het hier ook is, we zijn niet gekomen om een ganse vakantie op 1 plek door te brengen. Waar schijnt de zon nog? De Atlantische Oceaan nog nooit gezien; dus waarom niet?

Wegens een oponthoud (close encounter tussen de campervanvenster en een Franse steen) raken we tot in Belfou. In camping Le Cathare woont ‘la reine du Cassoulet’: dat moeten we toch echt proeven! De camping zelf is gelegen aan Le Lac de Ganguise (emerald-kleurig) en we zijn de enige gasten! Het lijkt hier het paradijs (alhoewel we eraan twijfelen of le bonDieu hier wel al gepasseerd is, zeker als we het sanitair zien). La reine is nog niet en pleine forme voor het maken van een cassoulet, maar we kunnen wel een salade gourmande krijgen (sla, huisgedroogde hesp, foie gras en eendenmaag) en in de houtoven gerookt/gegrilde eendenborst met boontjes. Wanneer moet het klaar zijn? Kies maar! Zelf af te halen in haar keuken.

Hier willen we wel nog wat blijven maar ‘s nachts begint het te regenen: stick to the plan, we gaan op zoek naar zon!

Dag 10:

Arcachon schijnt mooi te zijn maar die hoogste duin van Europa spreekt ons wel aan: up to la Dune du Pilat. Mijn copilote stuurt ons naar camping Panorama du Pyla: geplakt aan de duin en met rechtstreekse toegang tot zee, strand en duin! Het kost ons nagenoeg 1 uur voor we het exact juiste plekje gevonden hebben (vlak voor de camper; met zicht op zee en genoeg zon én schaduw).

Er zijn nu ongeveer 50 campers en de douches zijn OK, vooral door camperaars proper gehouden), maar de wc’s zijn ronduit smerig: je vraagt je af wat dit in het hoogseizoen moet geven als hier meer dan 15ha volgestouwd worden! Spijtig voor een plaats met zoveel potentieel maar ja als je geen moeite moet doen om je camping vol te krijgen wegens je uitzicht, dan krijg je dus kennelijk dit.

Dag 12:

Vandaag rijden we de D2: de Route 66 voor wijnliefhebbers: langs de mooiste en beste wijngaarden van de Bordeaux. Alala dat doet zeer aan de portemonnee maar ons campertje wordt volgeladen.

We slapen op camping les Gabbareys in Pauillac. Een vriendelijke(!) Fransman heeft voor ons zijn beste plaatsje (met uitzicht op de Gironde-Garonne) opgespaard ?. Super rustig; mooi sanitair en gratis WiFi. Hier komen we zeker terug !

Dag14:

We belanden in Neufchatel-en-Bray (ja, van het hartvormige kaasje) op camping Sainte Claire.

Er is een camperplaats en een camping van dezelfde norse eigenaar, vooral gebruikt als laatste stopplaats door Engelsen voor ze de boot nemen. OK, hij is nors en runt zijn camping als moeder-overste van een pensionaat maar zijn camping is gemillimeterd verzorgd. Je kan niet alles hebben in het leven. Naast de camping loopt L’Avenue Verte: een wandel/fietspad van Parijs tot Londen, rustig wandelen hier.

Voila, dat was onze zoektocht naar de zon.

We hebben genoten van iedere minuut!

Lynn De Sutter